Adrenaline

Hola, deze keer een update vanuit het kleurrijke Bolivia. De eerste stop in Bolivia was Copacabana, niet het beroemde strand van Rio maar een rustig stadje bij Lake Titicaca. Dit meer is het hoogst bevaarbare meer ter wereld: 2x zo groot als Nederland en gelegen op 4000 m hoogte. In het meer ligt Isla del Sol, volgens de Inca's de geboorteplek van Pacha Mama (jawel, moeder aarde) waar het Inca-rijk dus is ontstaan. Middels een zware hike - op 4 km hoogte - bergop en bergaf heb ik samen met m'n oud klasgenoot Chris het eiland verkend. Hoewel eiland van de zon, leek het eiland meer op een maanlandschap. Maar wel heel mooi, compleet met stralende zon en besneeuwde bergtoppen op de achtergrond.

Eenmaal in het dorpje op het eiland aangekomen bleek er een dorpsfeest te zijn. Het was maandagmiddag maar het hele dorp was uitgelopen: dweilorkestjes en danseressen en allemaal in kleurige Boliviaanse stijl. De dweilorkesten wachtten niet op elkaar maar speelden soms dwars door elkaar heen als ze de andere band zat waren, maar dat mocht de pret niet drukken. En zodra de muziek af was en soms ook middenin een nummer werd al naar de fles gegrepen, muzikanten zijn ook overal hetzelfde;-). Het dorpsfeest zorgde er ook voor dat er 's avonds geen een restaurant open was. Pas toen het feest af was, konden we in een restaurant terecht incl dronken bediening. Ach ja....,

Dan La Paz, opnieuw een plek op grote hoogte want het is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld. Net koud binnen in het hostel werd gevraagd of we van een gebouw af wilden springen: "Ja, lijkt me leuk". Even later toen ik in het hoogste raam van een 17-etages tellend gebouw stond, vroeg ik me af waarom ik ook alweer zo enthousiast meteen "ja" had gezegd, maar het was waanzinnig! Aan een touw al lopende van een gebouw afdalen is niet niks - echt het engste wat ik ooit heb gedaan - en een uur later trilde ik nog. Maar het ging soepeltjes en dat kan ik niet zeggen van de jongen die bijna overgaf op de gids of de stoere man die gekleed in een Batmankostuum tot 2x toe niet durfde en uiteindelijk uit het raam viel en door twee man omhoog getrokken moest worden.

Alsof 'the urban rush' nog niet voldoende adrenaline gaf, meteen de volgende dag de 'Death road' gefietst, de gevaarlijkste weg ter wereld. Bijna deze hele trip gemist want ik stond 's ochtends vroeg bij het verkeerde Cafe Alexander, maar op de een of andere manier had ik zo 's ochtends vroeg opeens een helder moment (!) en wist al rennende door een stad die ik nog niet kende toch de juiste verzamelplek net op tijd de vinden voordat we vertrokken, poeh! De weg - 60 km lang - was niet super eng, pas toen we met het busje de weg terug gingen, realiseerde ik me hoe enorm smal de weg is en hoe diep de ravijnen..... Jaarlijks vielen er 300 doden op deze weg die dankzij Coca Cola is aangelegd om de coca van de jungle naar La Paz te vervoeren.

La Paz heeft dus wel wat adrenaline losgemaakt en daarom de afgelopen dagen maar wat rustiger gedaan. Zo hebben we in La Paz een markt bezocht waar alles keurig is geclusterd: bijv. vier straten met alleen maar identieke boekenstalletjes, een straat met uitsluitend cosmetische producten en dan weer alleen maar stalletjes met vlees naast elkaar. Voor een chaotisch land als Bolivia toch best wel georganiseerd. Het grappige was dat het soms leek alsof je in een tijdmachine was gestapt: een gids voor Windows 3.1, de National Geographic uit 1979 en een tijdschrift met Lady Di uit de jaren '80. Ook heb ik in La Paz nog een vermakelijke worstelwedstrijd meegepakt inclusief partijdige scheids en traditioneel Boliviaans geklede vrouwelijke worstelaars (Martha la Furiosa!) voordat ik naar de volgende bestemming vertrok.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen in Sucre, 'La Ciudad Blanca' oftewel de witte stad. Een heel mooi oud en relaxed stadje. Hier heb ik nog wat Spaans gevolgd. Aangezien je in hostels voornamelijk Engels spreekt, droom ik inmiddels ook in het Engels en daar wil ik toch wel vanaf want daarvoor kom ik natuurlijk niet naar Zuid-Amerika. Twee individuele lessen gehad met voornamelijk de grammatica voor de verleden tijd, dus ik kan nu eindelijk over 'vroeger' praten in het Spaans!

Bueno, genoeg rust gehad dus morgen ga ik richting het (wilde) zuidwesten van Bolivia.

Besos
Dianne

Een paar losse flodders:
Tussenstand qua aantal uren in de bus: 86,5 uur (excl. tours)
Waarom bevat een gemiddeld diner altijd de curieuze combinatie rijst MET patat?
Na drie deelnames aan een pubquiz iig een prijs gewonnen voor de meest originele teamnaam, nu de volledige overwinning nog
Om op de tijdmachine terug te komen: waarom is (alleen) 80-ies en 90-ies muziek zo populair? En waarom heb ik in Peruaanse en Boliviaanse cafés René Froger en Boudewijn de Groot gehoord??
Compliment die ik in m'n zak kan steken: "You look really good for a backpacker". Ja, ik geef nog steeds niet toe aan de legging-als-broek en heb m'n baard nog niet laten staan;-)