Brasil(ia)

In het kader van 'nu we er toch zijn', ben ik het afgelopen weekend op bezoek gegaan bij m'n Braziliaanse vriendinnetje Aline in Brasilia. Het ligt niet echt om de hoek, maar ja het is wel hetzelfde continent.... Aline ken ik nog van m'n tijd in Vancouver en ik heb haar al twee keer eerder bezocht in Brazilië maar nog niet in Brasilia waar ze recent naartoe is verhuisd.

Brazilië blijft mij elke keer positief verrassen, en ook nu weer. Wat een curieuze stad is Brasilia zeg! Helemaal doordacht op de tekentafel en binnen drie jaar is het centrum gebouwd (snel), dit alles in de vorm van een vliegtuig. In 1960 is het officieel geopend als de nieuwe hoofdstad van Brazilië in het centrum van het land, en tevens in the middle of nowhere. Alles is opgedeeld in kwadranten met de meest futuristische gebouwen. Soms heb je het gevoel alsof je in een James Bond film uit de jaren zestig loopt, fascinerend. Om een paar voorbeelden te geven van de kwadranten: er is een kwadrant met alleen maar ziekenhuizen, eentje met alleen maar kerken en eentje met alleen maar scholen. Ook de kwadranten met huizen zijn gesorteerd. Zo woont Aline in het kwadrant met alleen maar gebouwen van vier verdiepingen hoog en alle appartementen hebben twee slaapkamers en geen garage, alle honderden huizen in dat kwadrant dus. Langs de 'romp' van het vliegtuig staan de belangrijkste overheidsgebouwen, allen ontworpen door architect Oscar Niemeyer.

Genoeg te zien dus en dat alles met de beste gids die je kunt hebben die natuurlijk veel weet te vertellen. En Aline wist mij mee te nemen met haar vrienden voor avondjes uit, dus ik heb mij ultiem vermaakt. Daarnaast had ik het mooie weer meegenomen, na weken van regen hadden we goed weer.

De terugkomst in Buenos Aires verliep helaas niet soepel, m'n backpack was namelijk niet aangekomen. En de volgende dag ook niet... Maar na twee dagen was het gelukkig terecht. Ik had wel een extra set kleren in m'n handbagage en moest noodgedwongen wat shoppen, maar het is toch mega irritant zo zonder al je spullen. Ik zou een nachtje in een estancia vlakbij het vliegveld overnachten en dat heb ik geweten, want het was niet dichtbij en alleen te bereiken via donkere en hobbelige wegen (meer een combinatie Westfrisiaweg vs Bolivia). Zelfs de taxichauffeur wist zonder GPS de weg niet en kon de halve rit niets anders uitbrengen dan "ai, ai, ai Dianne, maar het kwam gelukkig goed, oef!

Voor m'n vertrek naar Brasilia heb ik afscheid genomen van m'n vrijwilligerswerk in het ziekenhuis en van m'n tijdelijke appartement. Toch wel bijzonder hoe snel je aan iets gehecht kunt raken, en vooral aan de mensen in het ziekenhuis zal ik nog vaak denken. Het was een hele mooie ervaring. Als feestelijk afscheid gingen we met z'n allen pizza eten. En ook met Ines - m'n Argentijnse host - en huisgenootje Gloria heb ik het getroffen en vlogen de 'te quiero' s en 'me encanta's me om de oren.

Nu ben ik weer in Buenos Aires en heb ik gezelschap gekregen van m'n goede vriend Bas want we gaan samen de laatste weken rondreizen door Patagonia!

Ik probeer het verhaal niet te lang te maken want iedereen is natuurlijk druk bezig met het uitpakken van de Sinterklaarcadeautjes!

Hasta luego
Dianne


Okay, maar toch een paar opvallendheden:

- Buenos Aires lijkt z'n eigen microklimaat te hebben en het weer kan heel snel omslaan, voorbeeldje: laatst viel er binnen drie uur 75 mm neerslag en daalde de temperatuur van 29 naar 17 graden met als resultaat overstromingen in de stad
- McFlurry wordt niet geschud
- Tutoyeren mag, de presidente wordt vaak gewoon Cristina genoemd ipv bij haar achternaam
- In een theater Mac Beth kijken in het Spaans is geen aanrader
- Is deze mode al in Nederland gearriveerd? Veel vrouwen hebben een deel van huis hoofd kaalgeschoren, vaak vlak boven het oor
- Het Argentijns Spaans is moeilijk te begrijpen want alles wordt uitgesproken met zzzzj: bijv tortiezja ipv tortilla. Maar ik heb het inmiddels aardig onder de knie, al is het met een sterk Hollands accent wat zeer charmant schijnt te zijn;-)