Carnaval?!?

Carnaval? Ja, carnaval! Afgelopen weekend heb ik namelijk al een beetje carnaval gevierd, en dat in oktober! Op tijd he? Het is komende dinsdag Halloween en dat wordt nu al uitgebreid gevierd in de stad. Gisteravond was er een ‘Parade of the Lost Souls’, en het was net een carnavalsoptocht. Eigenlijk was het meer een combinatie van Braziliaans carnaval, de Gay Parade en Halloween compleet met trommels, dweilorkestje, drank, fakkels en rare acts. De sfeer was super maar de kledij was me niet altijd duidelijk. De meeste mensen waren eng gekleed, maar er liepen ook Borats (van de film), Hawaiiaanse meiden en iemand in een, Dolle Diva’s opgelet….. piemelpak!!! Ongelofelijk maar waar! Ja, het was net of ik in Zwaag liep alleen liep ik nu niet in de optocht maar moest ik toekijken. Na de parade had ik een zeer goed Halloweenfeest waar iedereen verkleed was, dus het weekend was weer erg geslaagd. Overigens zag ik via Google Earth dat Halloween op de Dorpsstraat ook erg populair is. Het licht van de fakkels en pompoenen van Dorpsstraat 209 spatte het beeldscherm af. En Dorpsstraat 230 leek net een echt spookhuis, creatief hoor!!! Spanning en sensatie in Zwaag.

Over spanning gesproken (mooi bruggetje hè)), vorige week ben ik voor het eerst op een filmset geweest. Het was al knap dat ik er niet eerder eentje tegengekomen ben want in Vancouver worden overal films opgenomen. Het centrum heeft namelijk heel veel weg van New York en een vergunning geven ze heel makkelijk. De stad noemt zich dan ook wel Hollywood North en de filmindustrie is de belangrijkste inkomstenbron van de stad. Bovendien zijn er altijd wel celebrities in de stad, helaas zie ik alleen maar limousines. De serie die werd opgenomen, heet ‘Traveler’ (onthou deze naam!) en eigenlijk was er weinig actie te beleven. Het duurt namelijk vrij lang allemaal. Ik sprak alleen een onbekende man die de taxichauffeur speelde, maar misschien wordt hij later wel heel beroemd!

Natuurlijk is het niet alleen rozengeur en maneschijn hier in Vancouver. Zo heb ik vorig weekend twee uur in de rij gestaan om een club (tent met dansvloer) binnen te komen en nog was ik niet binnen! Die Canadezen zijn echt gestoord als het om wachtrijen gaat. Ze laten je namelijk uren in de rij staan, want hoe langer de rij, hoe exclusiever de club lijkt. Alleen als je er heel vroeg bent, rond een uur of negen, kom je binnen. Na die tijd, laten ze je uren wachten, zelfs als er maar dertig mensen binnen zijn. Nogal frustrerend als je ziet dat de tent leeg is maar de rij niet vooruit gaat. We hadden eerst een tequilaparty dus we waren wat later, en dat liepen we mooi op. Voor de normale kroegen (pub)zijn er geen rijen, dus uiteindelijk na twee uur wachten gingen we daar maar heen. We troffen net de enige pub in de stad die om één uur dicht gaat, niet funny dus! Gelukkig duurde het daarna maar twee uur om een taxi te krijgen! Goed, ik heb de afgelopen maanden echt al enorm veel mazzel gehad (ik kwam zelfs een club binnen zonder ID wat normaal gesproken echt onmogelijk is), dus nu een keertje pech. Verder mag ik ook weer op zoek gaan naar een nieuwe baan. Mijn tijdelijke baan als receptioniste eindigde afgelopen week. Het uitzendbureau vind misschien snel weer een andere tijdelijke baan, maar een baan voor een langere periode is toch fijner dus nu ben ik weer druk met solliciteren en netwerken. But no worries, ik vind vast wel weer wat, hoewel het natuurlijk niet te lang moet duren. En er is genoeg te doen en te zien in de stad, dus ik hoef me niet te vervelen.

Mijn nieuwe huis bevalt nog steeds, hoewel mijn kamer erg klein en gehorig is. Aan de kleine ruimte ben ik nu gewend, je moet een beetje creatief zijn met opbergen, maar aan de gehorigheid nog niet. Mijn kamer grenst aan de gezamenlijke keuken, en aangezien alle huizen hier van hout zijn, hoor ik echt alles. Bovendien sta ik graag op in stilte terwijl ik nu met zes anderen de morgen start. Dat is nogal heavy aangezien de ‘h’ van ‘hoi’ normaal gesproken al een opgave is om uit te spreken in de morgen voor mij! Schoonmaken en wassen doen we zelf, maar doordeweeks wordt er voor ons gekookt. Alleen in het weekend moeten we zelf koken. Dat is iedere keer een happening want het brandalarm gaat bij elke zugje rook zo hard af, dat het pijn doet aan je oren. Het is telkens weer een grappig tafereel: twee staan er te koken (lees: Aziatische kamergenoten) en de derde staat met een doek te zwaaien voor frisse lucht bij het rookalarm zodat het niet af gaat. Ik maak me dan nuttig door foto's te maken.

En wat een hits de laatste weken op mijn site. Wat een berichtje op de beroemde Maskersite al niet kan doen. Het is iedere keer weer leuk om jullie berichtjes te lezen. Helaas kan ik jullie nu niet jaloers maken met mooi landschapsfoto's, maar de foto's van mijn enorme huis en de Halloweenparade voldoen ook wel denk ik. En Bennie, je hoeft niet bang te zijn (of blij??) dat ik hier blijf hoor. Na de Halloweenparade begon het behoorlijk te kriebelen: één keertje carnaval overslaan is meer dan zat!

Greetings,
Dianne