From anywhere....to anyone

Vrienden en vriendinnen van het………. Okay, een beetje te vroeg maar misschien trekt het jullie aandacht. De meeste Zwagers zullen in deze drukke carnavalstijd weinig tijd over hebben om dit te lezen, maar ik zal toch een update geven want het is alweer een tijdje geleden.

Tijdens mijn vorige bericht werkte ik nog bij een bank. Na deze klus vorige week maandag geklaard te hebben, had ik die dinsdag zomaar een vrije dag. Via een wandeling langs het mooie Trout Lake ging ik naar Metrotown om te shoppen. Zowaar had ik plezier in winkelen aangezien ik voor het eerst niet verdwaald raakte in het 460 winkels tellende winkelcentrum! Ja, ik begin te wennen aan de Canadese grootheid.

De dag erop begon ik bij Canada Post, de Canadese versie van KPN. Ik werk op de Sales afdeling als Administrative Assistant en dit houdt in dat ik de afdeling en met name de Salesdirecteur met van alles mag ondersteunen. Van tevoren was ik al fan van Canada Post want mijn kaarten komen altijd binnen een paar dagen in Nederland aan, hun slogan 'From anywhere...to anyone' klopt dus als een bus. Door de leuke baan en collega’s ben ik nu nog meer fan geworden van CP. Eén van mijn collega’s heeft zichzelf al wat Nederlands aangeleerd en nu word ik elke morgen keurig begroet met ‘goedemorgen’ met een Canadees accent. Over accenten gesproken, het liefst zou ik accentloos Engels willen spreken, maar de Canadezen blijken dol te zijn op mijn Nederlandse accent. Mijn collega’s vinden het zelfs zeer charmant. Goed, ik dwaal af, terug naar Canada Post. Omdat er veel geregeld moet worden met collega’s in het oosten van Canada en door het tijdsverschil begint iedereen hier rond 8.00 uur. Dit is voor Vancouver heel vroeg! Ook hier kijk ik weer op van de relaxte werkmentaliteit: drie pauzes per dag die allemaal worden doorbetaald! Mijn baas, Peter, die verantwoordelijk is voor de Sales voor West Canada is een hele aardige man. Zo tikte hij me vrijdag om 15.30 uur opeens op mijn schouders met de wijze woorden: “Hey Dianne, what are you doing here? It’s weekend, go home!” Wat een vent! De baan is in ieder geval voor een maand maar het hangt af van degene die ik vervang aangezien zij ziek is. Zolang zij niet beter wordt, kan ik blijven. We zullen wel weer zien hoe het loopt. Zolang ik bij CP werk hoeven jullie je overigens geen zorgen te maken over de natuurrampen die mij misschien kunnen overkomen, want het gebouw waarin ik werk is aardbeving- en nucleaire rampen bestendig. Dit zou nog wel eens van pas kunnen komen aangezien er vorige week een mini-aardverschuiving was ten noorden van Vancouver. We zitten hier precies op de St. Andeas Breuk (net als San Francisco) en ze wachten nog steeds op The Big One…..

En verder gaat het dagelijkse leven in Vancouver zijn gangetje. Ik doe leuke dingen, repeteer wat, pak af en toe een filmpje en ga een beetje uit. Jazzclubs, nachtclubs, Ierse pubs en zelfs per ongeluk een Gothic kroeg, van alles en nog wat dus. Gister was het mooi weer en ik was vanuit Zwaag op een missie gestuurd dus heb ik met Anja wat plaatjes geschoten in Stanley Park en langs het strand. Stanley Park is vier honderd hectare groot dus dat was een pittig tochtje. Vooral omdat Stanley Park deels onbegaanbaar is door de stormen van een maand geleden die veel bomen hebben ontworteld. We wilden naar Prospect Point waarvandaan je een heel mooi uitzicht hebt, maar die weg was afgesloten. De ‘danger’ borden hebben we maar genegeerd en via een behoorlijk verwilderde route kwamen we bij Prospect Point aan. Eigenlijk was het uitzicht niet zo bijzonder (ik raak verwend denk ik), maar door onze alternatieve route zagen we bij toeval wel een zeehond! We dachten eerst dat het een drijvend stuk hout was, maar toen het opeens begon te bewegen, hadden we door dat dit een levend iets was. De tocht begon in de zon met een ijsje (in februari!) maar duurde zolang dat het zonsondergang was dat we uitgelopen waren.

In het huis waar ik woon is het op het moment rustig. Wel beschik ik nu over een complete keuken/ woonkamer. De mooie Al Bundy bank heb ik hiervoor moeten opofferen want die paste niet meer in de kamer. Dit is ook de plek waar ik af en toe televisie kijk. Dit is nog een intensieve opgave aangezien er zestig zenders zijn en de tv geen afstandsbediening heeft, heel handig! Al zappende langs het Poker-, Weather-, Food Channel probeer ik af en toe wat leuks te vinden. Het leukste zijn misschien nog de reclames die elke acht minuten ofzo voorbijkomen. Concurrenten katten elkaar af en vooral de reclames voor diarreeremmers en producten als Viagra zijn hilarisch. Het huis is verder hartstikke schoon. Joe en Rosa (de huiseigenaren) houden namelijk van schoon en het is echt heel clean, een beetje te zelfs. Uiteraard houden we onze eigen slaap-, badkamers en keukens schoon, maar Joe is evengoed altijd aan het boenen en poetsen. Laatst kwam ie even een kijkje nemen in onze keuken, en met één hand vertelde ie een verhaal, terwijl ie met zijn andere hand even stiekem het fornuis zat te poetsen.

T’is toch alweer een heel verhaal geworden. Afsluitend wil ik iedereen een mega fantastisch goede carnaval toewensen met heel veel lekkere biertjes. Met de carnavalsposter op de koelkast denk ik elke dag aan jullie! En Dolle Nootgevallen, zet ‘m op!!!

Alaaf!