Voetbal en Che
Blijf op de hoogte en volg Dianne
04 November 2012 | Argentinië, Buenos Aires
Alweer twee weken in Argentinië, time flies.
De eerste bestemmingen in dit enorme land waren Salta en Mendoza. Salta ligt in het noorden van Argentinië. Voor het eerst sinds anderhalve maand weer op normale hoogte ipv duizenden meters en dat was te merken aan het weer: het was hartstikke warm. M'n eerste Argentijnse steak in Salta was helaas een teleurstelling: een hele koe op m'n bord incl darmen en nieren, je moet ervan houden. Maar daarna werd het eten beter en op m'n derde dag in Argentinië was ik serieus aan het overwegen om vegetariër te worden, zoveel vlees dat hier wordt geserveerd!
In Mendoza (alwaar ik op het busstation onthaald werd door een Argentijn die spontaan 'Kinderen voor Kinderen' begon te zingen!) heb ik een wijntour op de fiets gedaan. Super om te doen in een omgeving die veel weg heeft van Frankrijk in combinatie met westfriese fruittuinen.
Een van de hoogtepunten in Buenos Aires was absoluut de voetbalwedstrijd River Plate - Boca Juniors, oftewel 'El Superclasico'. De grootste derby ter wereld die zelfs uitgeroepen is als het nr 1 sportevenement om bij te wonen. Met een hele groep gingen we heen en van tevoren werden we door de gidsen duidelijk gewaarschuwd: buiten het stadion praat je met niemand, laat je je ticket niet zien en koop je niets, en in het stadion neem je de hoogste stoelen, anders word je geplet door de hooligans. Ik werd zelfs van de wc gehaald omdat dat te gevaarlijk zou zijn! Goed, een derby op leven en dood maar uiteraard heb ik t wel overleefd. Wat een belevenis. We waren er drie uur van tevoren, en toen was het stadion al vol. Pakken kranten werden uitgedeeld, niet om te lezen maar om mee te gooien. Dus voor aanvang van de wedstrijd zat het hele stadion kranten te versnipperen. Zo'n 60.000 man officieel maar aangezien er veel meer mensen dan stoelen waren, zou het nog wel eens drukker geweest kunnen zijn. Misschien was het een soort bijgeloof voor de fans om je haar nat te maken, want de mannen gingen massaal naar de wc om hun hoofd onder de kraan te steken. De wc's zelf waren volgepropt met kranten. Goed, in een kolkend stadion met urenlang gezang, gedans en gespring heb ik m'n ogen uitgekeken.
Een ander memorabel moment was het Che Guevara museum. Volgens m'n reisboek zou er een museum zijn. Niemand in de buurt kende het museum dus dat was al verdacht. Toch maar informeren bij het genoemde adres (een curieuze rommelwinkel met veel Che prularia, miniatuur Maradonna's, Alf-ansichtkaarten en oude pornoblaadjes) en vanaf toen zaten we anderhalf uur vast aan een man met zijn verhalen over Che ('We all have Che inside of us') en het museum dat hij ooit had. Had, hij was dus ooit de eigenaar van het Che Guevara museum maar moest dat sluiten van de overheid. Het was nogal vermoeiend maar ook wel weer vermakelijk waar we waren beland. Wat een kerel, wat een passie en wat een troep. Een dag later had ik alle stof van de winkel nog in m'n neus.
Inmiddels ben ik al een week in Buenos Aires en het is een heerlijke stad. Samen met Claire (Ierland) - met wie ik reis sinds Mendoza - hebben we de stad verkend, Tangolessen gehad, gefietst en Halloween gevierd. Dit alles is best vermoeiend als je het ritme van de Portenos (inwoners van Buenos Aires) aanhoudt: Uit eten ga je niet voor 22.00 uur en voor 2.00 uur hoef je een club niet naar binnen, zelfs op een gewone maandagavond.
Om even te ontspannen zijn we daarom dit weekend met een hele groep naar Rosario geweest, een stad ten noorden van BA. En jawel, de geboorteplaats van twee Argentijnse grootheden: Che Guevara en Lionel Messi. Gisteren gekayakt op de Parana rivier, super! Slapen was hier opnieuw een uitdaging aangezien we met z'n achten op de kleinste kamer ooit sliepen, het was meer een kamer voor 1 persoon. Maar goed, dat heet 'de charme van het backpacken' geloof ik.
En dan vanaf morgen aan het werk. Ik ga vrijwilligerswerk doen als..... tuinier in een psychiatrisch ziekenhuis! Ja, de eerste grappen hierover heb ik al mogen ontvangen van m'n jongste broer. Uiteraard ben ik heel benieuwd wat dat mij gaat brengen. Ook zal ik een paar weken niet in een hostel slapen maar heb ik m'n eigen kamer bij een familie. Genoeg om naar uit te kijken dus!
Chau
Dianne
De eerste bestemmingen in dit enorme land waren Salta en Mendoza. Salta ligt in het noorden van Argentinië. Voor het eerst sinds anderhalve maand weer op normale hoogte ipv duizenden meters en dat was te merken aan het weer: het was hartstikke warm. M'n eerste Argentijnse steak in Salta was helaas een teleurstelling: een hele koe op m'n bord incl darmen en nieren, je moet ervan houden. Maar daarna werd het eten beter en op m'n derde dag in Argentinië was ik serieus aan het overwegen om vegetariër te worden, zoveel vlees dat hier wordt geserveerd!
In Mendoza (alwaar ik op het busstation onthaald werd door een Argentijn die spontaan 'Kinderen voor Kinderen' begon te zingen!) heb ik een wijntour op de fiets gedaan. Super om te doen in een omgeving die veel weg heeft van Frankrijk in combinatie met westfriese fruittuinen.
Een van de hoogtepunten in Buenos Aires was absoluut de voetbalwedstrijd River Plate - Boca Juniors, oftewel 'El Superclasico'. De grootste derby ter wereld die zelfs uitgeroepen is als het nr 1 sportevenement om bij te wonen. Met een hele groep gingen we heen en van tevoren werden we door de gidsen duidelijk gewaarschuwd: buiten het stadion praat je met niemand, laat je je ticket niet zien en koop je niets, en in het stadion neem je de hoogste stoelen, anders word je geplet door de hooligans. Ik werd zelfs van de wc gehaald omdat dat te gevaarlijk zou zijn! Goed, een derby op leven en dood maar uiteraard heb ik t wel overleefd. Wat een belevenis. We waren er drie uur van tevoren, en toen was het stadion al vol. Pakken kranten werden uitgedeeld, niet om te lezen maar om mee te gooien. Dus voor aanvang van de wedstrijd zat het hele stadion kranten te versnipperen. Zo'n 60.000 man officieel maar aangezien er veel meer mensen dan stoelen waren, zou het nog wel eens drukker geweest kunnen zijn. Misschien was het een soort bijgeloof voor de fans om je haar nat te maken, want de mannen gingen massaal naar de wc om hun hoofd onder de kraan te steken. De wc's zelf waren volgepropt met kranten. Goed, in een kolkend stadion met urenlang gezang, gedans en gespring heb ik m'n ogen uitgekeken.
Een ander memorabel moment was het Che Guevara museum. Volgens m'n reisboek zou er een museum zijn. Niemand in de buurt kende het museum dus dat was al verdacht. Toch maar informeren bij het genoemde adres (een curieuze rommelwinkel met veel Che prularia, miniatuur Maradonna's, Alf-ansichtkaarten en oude pornoblaadjes) en vanaf toen zaten we anderhalf uur vast aan een man met zijn verhalen over Che ('We all have Che inside of us') en het museum dat hij ooit had. Had, hij was dus ooit de eigenaar van het Che Guevara museum maar moest dat sluiten van de overheid. Het was nogal vermoeiend maar ook wel weer vermakelijk waar we waren beland. Wat een kerel, wat een passie en wat een troep. Een dag later had ik alle stof van de winkel nog in m'n neus.
Inmiddels ben ik al een week in Buenos Aires en het is een heerlijke stad. Samen met Claire (Ierland) - met wie ik reis sinds Mendoza - hebben we de stad verkend, Tangolessen gehad, gefietst en Halloween gevierd. Dit alles is best vermoeiend als je het ritme van de Portenos (inwoners van Buenos Aires) aanhoudt: Uit eten ga je niet voor 22.00 uur en voor 2.00 uur hoef je een club niet naar binnen, zelfs op een gewone maandagavond.
Om even te ontspannen zijn we daarom dit weekend met een hele groep naar Rosario geweest, een stad ten noorden van BA. En jawel, de geboorteplaats van twee Argentijnse grootheden: Che Guevara en Lionel Messi. Gisteren gekayakt op de Parana rivier, super! Slapen was hier opnieuw een uitdaging aangezien we met z'n achten op de kleinste kamer ooit sliepen, het was meer een kamer voor 1 persoon. Maar goed, dat heet 'de charme van het backpacken' geloof ik.
En dan vanaf morgen aan het werk. Ik ga vrijwilligerswerk doen als..... tuinier in een psychiatrisch ziekenhuis! Ja, de eerste grappen hierover heb ik al mogen ontvangen van m'n jongste broer. Uiteraard ben ik heel benieuwd wat dat mij gaat brengen. Ook zal ik een paar weken niet in een hostel slapen maar heb ik m'n eigen kamer bij een familie. Genoeg om naar uit te kijken dus!
Chau
Dianne
-
08 November 2012 - 17:21
Co Ursem:
Hallo Dianne,
wat weer ondernemend van jou om naar zo'n mooi werelddeel te gaan.
Vanmiddag, donderdag 8 november, je moeder gesproken bij de Aldi in Blokker, waar zij ons vertelde dat je alweer een tijdje in Zuid-Amerika zit.
Gauw "WaarBenJij.nu" opgezocht en leuk te lezen wat je allemaal al gedaan hebt en dat je nu in wel een hele grote stad zit.
"Kijk uit, he!!!"
Bij ons is duidelijk de herfst begonnen, de Sint Maartentijd breekt aan en straks de Prinsverkiezing (Jos Dekker??????????). Zaterdagavond cq zondag weten wij meer.
Dat moet je natuurlijk even missen. Maar wat is er mooier?
Straks natuurlijk de Sinterklaastijd; een mooie, gezellige tijd op school en thuis (met de (klein-)kinderen).
Wij hebben van je moeder begrepen dat je met de kerst weer thuis bent.
Ook al lijkt het ons wel eens leuk kerst in zo'n temperementvol land te vieren.
Wij wensen je nog een aantal goede weken toe. En.............. kijk uit!!!
Groet,
Margreth en Co Ursem. -
18 November 2012 - 19:36
Peter Beerepoot:
Hallo Dianne Jij hebt het ook goed uitgezocht mooie reisverhalen en mooie fotos
geniet er van groeten je oom -
19 November 2012 - 01:20
Karenina & José Beerepoot:
Heey Dianne!
Wat leuk dat je vrijwilligerswerk doet.. bevalt het een beetje?
Hard werken of valt dat wel mee?
Wij zitten nu in Nicaragua, mooi land met lieve mensen!
Al weer heel wat beleeft, van de week verschijnt er een nieuw stukje op onze site!
Geniet nog ff van je laatste weekjes want the time flies!
X Karenina en Jose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
