Hasta la Vista
Blijf op de hoogte en volg Dianne
30 December 2012 | Nederland, Zwaag
Hola allemaal,
Vooruit nog eentje toe, een laatste update over mijn reis. Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis in Nederland maar wil nog wel even terugblikken op de laatste week in het mooie Zuid-Amerika.
Het laatste weekend in Zuid-Amerika werd ‘gevierd’ in Chili. Chili binnenkomen is nog niet zo gemakkelijk want bijna alle etenswaren mogen het land niet in. Zo werd de appel die Bas per ongeluk onderin z’n tas had liggen, demonstratief door de dienstdoende ambtenaar uitvoerig gedesinfecteerd en uiteindelijk weggegooid. De andere beambte was ondertussen zeer gefascineerd door m’n officiële voornaam (Everdina, Everdina, Everdina?) dus ik mocht m’n pot jam en brood het land wel gewoon invoeren.
Na een onthaal op het busstation door een jeugdorkest en een nachtje in het stadje Puerto Natales gingen we naar het nationale park ‘Torres del Paine’ waar we tussen de bergen en meren overnachtten in een zogenaamde refugio. Heel rustgevend, alhoewel we ook hier weer behoorlijk veel kilometers hebben gemaakt op de wandelschoenen. De laatste dag zelfs 9,5 uur gehiked en flink blaren gekweekt. Maar wel in een prachtig landschap van besneeuwde bergtoppen, watervallen en gletsjers.
Na de allerlaatste hike zouden we weer terug gaan naar El Calafate waar we eerder een nacht hadden geslapen. Van andere reizigers hadden we gehoord dat daar al drie dagen geen water was. Toen wij inderdaad drie dagen eerder uit El Calafate waren vertrokken, hadden wij waarschijnlijk het laatste water opgemaakt want we konden toen nog net aan de wc doortrekken…. niet wetende dat deze waterstop niet even duurde maar een paar dagen zou aanhouden. We verwachten dus wel in een puinhoop terecht te komen. Maar nee, het euvel was net verholpen en wij konden gewoon van het water genieten bij aankomst, heerlijk!
Vanuit El Calafate weer met het vliegtuig (spiksplinternieuw, uit 2012) terug naar het warme Buenos Aires. De laatste souveniers kopen, de laatste feestjes meepakken, van mensen afscheid nemen, de laatste Argentijnse steak eten, laatste keer uitchecken in het hostel, de laatste Spaanse woordjes en de laatste demonstraties aanschouwen. Tevens voor de laatste keer mijn backpack inpakken, wat inmiddels routine is geworden. Heel veel kleren gingen niet mee terug naar Nederland en heb ik meegegeven aan een zwerver die nu misschien in de straten van Buenos Aires de blits maakt in een gekleurd jasje;-)
En dan terug in Nederland, van de langste dag in het zuidelijk halfrond naar de kortste en donkerste dag in het noordelijk halfrond. Het is weer even wennen maar ik kan in ieder geval terugkijken op een waanzinnig mooie reis! Ik heb bijzondere landschappen gezien, fantastische avonturen beleefd en geweldige mensen ontmoet onderweg, wat mij heel veel waard is.
Iedereen bedankt voor jullie reacties en support. En alvast een goed 2013 gewenst!
Chau,
Dianne
Resumé
- Aantal landen: zes (Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië, Brazilië en Chili)
- Aantal uren in de bus: 225 uur (excl excursies)
- Aantal vluchten: 11
- Aantal verschillende slaapplekken: 39 (excl bussen en vliegtuigen)
- Aantal spullen kwijtgeraakt: ontelbaar, van wandelsokken (de dag voordat ik Machu Picchu ging beklimmen….) tot Nederlandstalige leesboeken
- De soundtrack van vier maanden reizen:
Gangnam Style – PSY
Wish you were here – Pink Floyd
Raggaeton in diverse vormen
Nino Salvaje – gezongen door tuincoördinator Alejandro van het ziekenhuis
Walk – Foo Fighters
Good Riddance (Time of your life) – Greenday
Fulanos de Nadie – Los Caballeros de la Quema
- Vraag die ik het vaakst stelde: welke dag is het vandaag?
- En het hoogtepunt? Teveel om op te noemen: roze doldfijnen zien in Ecuador, bergtoppen beklimmen in Patagonie, het nachtleven en de hectiek in Buenos Aires, 8-dollar-vijf-gangen-verrassingsdiner in Puerto Lopez, El Superclasico River Plate vs Boca Juniors, Salar de Uyuni, tijdelijk een kledingkast hebben, de Loki hostels en Milhouse, Spaans spreken, de enige lekkere pizza in Bariloche, het surrealistische van Brasilia, vulkaan Cotopaxi beklimmen, de zelfgemaakte tekening van patiënt Enrique, van een gebouw af lopen in La Paz, drie dagen trekken naar Machu Picchu, de eerste cocktail in Mancora, het cowboygevoel in Tupiza, heel veel leuke medereizigers leren kennen …………… ik ben er nog niet uit!
Vooruit nog eentje toe, een laatste update over mijn reis. Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis in Nederland maar wil nog wel even terugblikken op de laatste week in het mooie Zuid-Amerika.
Het laatste weekend in Zuid-Amerika werd ‘gevierd’ in Chili. Chili binnenkomen is nog niet zo gemakkelijk want bijna alle etenswaren mogen het land niet in. Zo werd de appel die Bas per ongeluk onderin z’n tas had liggen, demonstratief door de dienstdoende ambtenaar uitvoerig gedesinfecteerd en uiteindelijk weggegooid. De andere beambte was ondertussen zeer gefascineerd door m’n officiële voornaam (Everdina, Everdina, Everdina?) dus ik mocht m’n pot jam en brood het land wel gewoon invoeren.
Na een onthaal op het busstation door een jeugdorkest en een nachtje in het stadje Puerto Natales gingen we naar het nationale park ‘Torres del Paine’ waar we tussen de bergen en meren overnachtten in een zogenaamde refugio. Heel rustgevend, alhoewel we ook hier weer behoorlijk veel kilometers hebben gemaakt op de wandelschoenen. De laatste dag zelfs 9,5 uur gehiked en flink blaren gekweekt. Maar wel in een prachtig landschap van besneeuwde bergtoppen, watervallen en gletsjers.
Na de allerlaatste hike zouden we weer terug gaan naar El Calafate waar we eerder een nacht hadden geslapen. Van andere reizigers hadden we gehoord dat daar al drie dagen geen water was. Toen wij inderdaad drie dagen eerder uit El Calafate waren vertrokken, hadden wij waarschijnlijk het laatste water opgemaakt want we konden toen nog net aan de wc doortrekken…. niet wetende dat deze waterstop niet even duurde maar een paar dagen zou aanhouden. We verwachten dus wel in een puinhoop terecht te komen. Maar nee, het euvel was net verholpen en wij konden gewoon van het water genieten bij aankomst, heerlijk!
Vanuit El Calafate weer met het vliegtuig (spiksplinternieuw, uit 2012) terug naar het warme Buenos Aires. De laatste souveniers kopen, de laatste feestjes meepakken, van mensen afscheid nemen, de laatste Argentijnse steak eten, laatste keer uitchecken in het hostel, de laatste Spaanse woordjes en de laatste demonstraties aanschouwen. Tevens voor de laatste keer mijn backpack inpakken, wat inmiddels routine is geworden. Heel veel kleren gingen niet mee terug naar Nederland en heb ik meegegeven aan een zwerver die nu misschien in de straten van Buenos Aires de blits maakt in een gekleurd jasje;-)
En dan terug in Nederland, van de langste dag in het zuidelijk halfrond naar de kortste en donkerste dag in het noordelijk halfrond. Het is weer even wennen maar ik kan in ieder geval terugkijken op een waanzinnig mooie reis! Ik heb bijzondere landschappen gezien, fantastische avonturen beleefd en geweldige mensen ontmoet onderweg, wat mij heel veel waard is.
Iedereen bedankt voor jullie reacties en support. En alvast een goed 2013 gewenst!
Chau,
Dianne
Resumé
- Aantal landen: zes (Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinië, Brazilië en Chili)
- Aantal uren in de bus: 225 uur (excl excursies)
- Aantal vluchten: 11
- Aantal verschillende slaapplekken: 39 (excl bussen en vliegtuigen)
- Aantal spullen kwijtgeraakt: ontelbaar, van wandelsokken (de dag voordat ik Machu Picchu ging beklimmen….) tot Nederlandstalige leesboeken
- De soundtrack van vier maanden reizen:
Gangnam Style – PSY
Wish you were here – Pink Floyd
Raggaeton in diverse vormen
Nino Salvaje – gezongen door tuincoördinator Alejandro van het ziekenhuis
Walk – Foo Fighters
Good Riddance (Time of your life) – Greenday
Fulanos de Nadie – Los Caballeros de la Quema
- Vraag die ik het vaakst stelde: welke dag is het vandaag?
- En het hoogtepunt? Teveel om op te noemen: roze doldfijnen zien in Ecuador, bergtoppen beklimmen in Patagonie, het nachtleven en de hectiek in Buenos Aires, 8-dollar-vijf-gangen-verrassingsdiner in Puerto Lopez, El Superclasico River Plate vs Boca Juniors, Salar de Uyuni, tijdelijk een kledingkast hebben, de Loki hostels en Milhouse, Spaans spreken, de enige lekkere pizza in Bariloche, het surrealistische van Brasilia, vulkaan Cotopaxi beklimmen, de zelfgemaakte tekening van patiënt Enrique, van een gebouw af lopen in La Paz, drie dagen trekken naar Machu Picchu, de eerste cocktail in Mancora, het cowboygevoel in Tupiza, heel veel leuke medereizigers leren kennen …………… ik ben er nog niet uit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
